Κάθε δάνειο που συνάπτει μία κυβέρνηση συνεπάγεται και ένα φόρο που θα πρέπει να πληρωθεί στο μέλλον. Δηλαδή κάθε δάνειο είναι ένα βάρος για μέλλον και τις επόμενες γενεές. Είναι ακριβώς αυτό που βλέπουμε σήμερα ξεκάθαρα στη χώρα μας. Επιπλέον γνωρίζουμε ότι τα χρήματα που προέρχονται από τον δανισμό της εκάστοτε κυβέρνησης είναι πολύ εύκολο να σπαταληθούν με διάφορους τρόπους και ακόμα χειρότερα να γεννήσουν επιπλέον και διαφθορά. Σε αντιδιαστολή με το δανισμό, τα χρήματα που προέρχονται από τους φόρους έχουν πολιτικό κόστος και η σπατάλη τους δικαιολογείται πολύ δυσκολότερα.

Η δυνατότητα κάθε κυβέρνησης να φορτώνει τους πολίτες με χρέος, ή ανάλογα με τους όρους του δανισμού ακόμη και τις επόμενες γενεές με χρέος, είναι μάλλον απίθανο να μπορεί να υποστηριχθεί από την κοινή λογική και από την οικο-νομική (νόμος του οίκου και κατ΄επέκταση της χώρας) σκέψη. Για αυτό έχουμε να προτείνουμε το αυτονόητο: Οι κυβερνήσεις που εκλέγονται με την ψήφο μας και έχουν συνήθως τετρετή θητεία, να μη δανίζονται και ξοδεύουν χρήματα πέρα από αυτά που εισπράτουν από τη φορολογική τους πολιτική.