Η λύση της χρεοκοπίας

Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που φοβίζει την Ευρώπη είναι ο συνδυασμός της πτώχευσης της Ελλάδας, με την καταναγκαστική έξοδο της από την Ευρωζώνη, για την οποία δεν υπάρχει ούτε νομικό πλαίσιο, ούτε εμπειρία – η οποία όμως θα οδηγούσε στην αλυσιδωτή αντίδραση της κατάρρευσης του ευρώ, της ραγδαίας αύξησης των επιτοκίων δανεισμού των υπολοίπων χωρών της περιφέρειας, στην αδυναμία εξόφλησης των υποχρεώσεων εκ μέρους της Ιταλίας, της Ισπανίας κοκ., σε μεγάλα τραπεζικά προβλήματα και στη διάλυση της Ευρωζώνης.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες απόψεις,σύμφωνα με τις οποίες δεν είναι απαραίτητο να συμβεί το παραπάνω τρομακτικό σενάριο,εάν η Ελλάδα δεν μπορέσει πράγματι να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της.

Από την άλλη πλευρά, η πτώχευση μίας χώρας δεν είναι ανάλογη με τη χρεοκοπία μίας επιχείρησης – η οποία εξαφανίζεται, σε αντίθεση με τη χώρα που συνεχίζει να υπάρχει. Ειδικότερα,τα αποτελέσματα μίας κρατικής χρεοκοπίας είναι οδυνηρά μεν για τους δανειστές της, αλλά «ανακουφιστικά» ουσιαστικά για την ίδια και τους Πολίτες της – αφού παρέλθει το πρώτο μεγάλο σοκ, το οποίο διαρκεί περί τους έξι μήνες.

Αυτό που απαιτείται βέβαια είναι η δραστηριοποίηση, αμέσως μετά, σύσσωμου του ανθρώπινου δυναμικού της – το οποίο, στην περίπτωση της Ελλάδας, είναι υπαρκτό και εξαιρετικά ικανό, υπό την προϋπόθεση πως δεν θα εμποδίζεται πια από την Πολιτική ή/και δεν θα καθοδηγείται προς τη λανθασμένη κατεύθυνση.

Η λύση της στάσης πληρωμών